فردا سي ام نوامبر است وسومين سالگرد بازگشت من و همسرم به ايران وآغاز كارمان در اين پژوهشكده. در اين مدت كوتاه تحولات زيادي در پژوهشكده -يا بهتر است بگويم پژوهشكده هاي- فيزيك اين مركز به وقوع پيوست. در مجموع به نظر من تحولات به سمت مثبت بوده اند. چهره هاي جديدي به پژوهشگاه پيوسته اند. برخي دانشجويان فارغ التحصيل شده اند و در موسسات معتبر دنيا پست-داك گرفته اندو برخي دانشجويان جديد وارد پژوهشگاه شده اند. ما اكنون سمينار هاي هفتگي متنوعتر و مرتب تري از قبل داريم. در تحقق برخي از اين تغييرات من سهيم بوده ام (مثل جلسات هفتگي پديده شناسي) و در تحقق برخي ديگر من هيچ نقشي نداشتم (مانند جلسات هفتگي كيهانشناسي نظريه ريسمان و يا ماده چگال).اما جالب است كه اداره اين گونه جلسات- همانند آنچه كه رسم بسياري از دانشگاه هاو موسسات پژوهشي معتبر دنياست- به دست پست-داك هاي نسل ما صورت مي گيرد. نه را ه ندازي اين گونه برنامه ها امر ملوكانه است و نه شركت كنندگان در اين گونه جلسات براي خوشايند كسي در جلسات هفتگي حضور پيدا مي كنند. البته بايد در نظر داشت با اين كه اين جلسات هفتگي با تلاش پيگيرانه عده اي نسبتا مرتب برگزار مي شوند وسمينار هاي ارائه شده هم در سطح قابل قبولي هستند تعداد كساني كه در جلسات حاضر مي شوند كمتر از كساني است كه در آن رشته فعالند.هنوز بنا به عادت مالوف درصد قابل توجهي از پژوهشگران اين پژوهشكده شركت در اين سمينارهاي هفتگي را منوط به "حاضر غايب" كردن از طرف رئيس مي دانند و طبعا در جلساتي كه از "حاضر غايب" خبري نيست شركت نمي كنند.بر آنها خرده اي نمي توان گرفت چرا كه آموزش آنها و ذهنيت پيشكسوتاني كه بيست سال پيش مبدع چنين سمينار هايي بوده اند همين بوده. به اين پيشكسوتان هم ايرادي نمي گيرم چرا كه براي بيست سال پيش نفس داشتن سمينار هفتگي ولو به صورت نا مرتب -ولو سياستزده -ولو به صورت امري و اجباري و"حاضر-غايبي" -و لو "دكتر مجتهدي وار" خود قدمي درخور تحسين و رو به جلو بوده است.
بايد صبر كرد. بايد اين روند را ادامه داد تا بالا آمدن نسل جديد فرهنگ سمينار هاي هفتگي ما از مرحله " دكتر مجتهدي وار" بگذرد و به "فرهنگ جهاني" نزديك تر شود. اگر همين گونه ادامه بدهيم در ظرف سه سال اين تغيير ذهنيت صورت مي گيرد. البته نسل پيشين را نمي توان عوض كرد. اين نسل جديد است كه به گونه اي ديگر خواهد انديشيد"
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر