نيمه پر ليوان

چند روز پيش همسرم درمورد بحث هايي كه با يكي از مهمان هاي پژوهشكده كرده بود صحبت مي كرد. حرف به
پديده
Anderson localizationكشيده شد. من با اين مفهوم آشنا نبودم. به او گفتم متاسفانه نه در ايتاليا و نه در استنفورد من اين فرصت را نداشتم كه در مورد ماده چگال آنقدر كه بايد معلومات به دست آورم. آنقدر سمينار در مورد رشته خودم برگزار مي شد كه فرصتي براي ياد گرفتن ديگر موضوعات دست نمي داد.
با توجه به اين كه بيشتر ايده هاي ناب در نقطه تلاقي رشته ها متولد مي شوند اين ضعف آموزشي ضعف قابل اغماضي نيست. همسرم
با لحن پز دادن گفت اما من كه در شريف دكترايم را گرفته ام اين چيزها را خوب بلدم. گفتم خوب! من كه هميشه گفته ام كه تحصيل در دانشگاه شريف مزايا و نقاط قوت مخصوص خود را دارد.

گفت "البته فقط براي كسي كه به دنبال استفاده از اين مزيت ها باشد." اين نكته هميشه صادق است. اگر كسي به دنبال آموختن نباشد از بهترين دانشگاه دنيا هم استفاده اي نخواهد برد