ميراث پروژه منهتن

شايد بتوان گفت پروژه منهتن تاثير گذارترين پروژه علمي اي است كه تا كنون در دنياي مدرن انجام گرفته. همان طوري كه مي دانيد هدف اين پروژه ساخت اولين بمب هسته اي بود. دستاورد اين پروژه تاثيري انكار نا پذير در مناسبات سياسي كشور ها دارد. در اين پروژه عده زيادي از برترين فيزيكدانان نيمه اول قرن پيش حضور داشتند. رهبري اين عده را رابرت اپنهايمر بر عهده داشت. اين شخص از نظر اخلا ق علمي و پايبندي به اصول انساني رفتاري بس ضد ونقيض داشت. طرفدارانش او را در حد يك قديس بالا مي برند و مخالفينش از او ديو دو سر مي سازند. من قصد قضاوت درباره او را ندارم. اصولا هر چه سنم بالا تر مي رود بيشتر وبيشتر به خاكستري بودن انسانها اعتقاد پيدا مي كنم. آنچه كه مي خواهم بدان اشاره كنم اين است كه پس از اتمام پروژه عده اي از فيزيكداناني كه در اين پروژه نقش داشتند دچار عذاب وجدان شدندو تصميم گرفتند سعي كنند تا چنين تجاربي تكرار نشود. استثنائاتي چون تلر -پدر بمب هيدروژني كه شخصيت دكتر استرنج لاو از او الهام گرفته شده است- به تدريج از جامعه علمي رانده شدند و بيشتر در سلك سياست پيشگان قرار گرفتند تا دانشمندان. از همان موقع پرهيز از نژاد پرستي حمايت از فيزيك پيشگان كشور هاي ديگر تبادل آزاد يافته هاي علمي و ...ارزش هاي حاكم بر جامعه فيزيك شدند.ما بايد قدر اين جو را بدانيم و از آن بهترين استفاده را بكنيم. به خاطر داشته باشيد اين محيط گرم و دلپذير يك شبه و خود به خود به وجود نيامده. بهايي بسيار سنگين برايش پرداخته شده.